Abdij van Thoronet

De meeste bezochte site in de Var, Thoronet Abbey is een van de slechts drie cisterciënzer abdijen in de Provence, met de Senanque in de Vaucluse en de Silvacane gelegen in de Bouches-Rhone. Het omvat ook de drie sites onder de liefdevolle naam van de "drie kleine Provençaalse Sisters"

Thoronet abdij gesticht in de 12e eeuw door een kleine gemeenschap van slechts ongeveer twintig monniken, is de tweede oudste cisterciënzer plaats van de Provence. De oudste is de Abdij Sainte-Marie-de-Florièyes Tourtour in de Var, waar de eerste vestigden de kleine stichting gemeenschap Thoronet, van de Abdij van Marzan in de Ardèche. De monniken bleven in Tourtour paar jaar voordat ze onder de bossen Thoronet beste past bij de verwachtingen en behoeften van hun gemeenschap leven, dankzij de aanwezigheid van verschillende waterbronnen.

In de 13e eeuw, de abdij succesvol is als de eigen economie is gebaseerd op landbouw en veeteelt, ontvangt ook aanzienlijke donaties van de heren van Castellane. Het heeft tal van en strategische gebieden, zoals kwelders van Marignane aan de kust of de Etang de Berre. Provençaalse gemeenschap van cisterciënzer monniken is een centrale actor van de lokale handel in het bijzonder door middel van haar zoutwinning en schapen fokken activiteit. Zijn kracht en welvaart zijn een weerspiegeling van de algemene bevoegdheid van de cisterciënzer orde in het Christendom tijdens de 12e en 13e eeuw.

De daling begon in de 14e eeuw, net als vele cisterciënzerkloosters beïnvloed op zijn beurt door de economische moeilijkheden en schade tijdens de Honderdjarige Oorlog, de Grote Plaag dat religieuze gemeenschappen gedecimeerd evenals de burgerbevolking door de pauselijke crisis Grote west Schisma en diepe interne crises katholieke hervorming. De 18e eeuwse ondertekenen de schemering van orde, gemarkeerd in het bijzonder door de stemming van de verwijdering ervan door de Nationale Vergadering in 1790.

Na een periode van grote welvaart, is de Abdij Thoronet beïnvloed net als andere cisterciënzer sites door het interne crises en oorlogen van de religie. In 1660, de prior van de abdij weerspiegelt de zorgwekkende staat van verval van de gebouwen en de groeiende behoefte van de restauratie. Dertig jaar later, getuigenissen roepen houtwerk gebroken en vervallen en het dak instort onderdelen.

In de late 18e eeuw, na de revolutie, de abdij van Thoronet nog steeds de thuisbasis van een handvol monniken zeven oudere religieuze leven in behoeftige omstandigheden.

In 1791 werd de abdij verkocht als nationaal goed, maar blijft verval. De bewoners van de omliggende dorpen komen om te dienen als stenen in een vrij toegankelijk loopbaan. In 1854 werd het gekocht door de staat: door Prosper Mérimée, die zijn status rapporteert aan de architect van de tijd Monumenten Historische Henry Révoil ontdekt, het begint te profiteren van het vroege werk van het beveiligen en restauratie in 1873. De het grootste deel van de restauratie werk zal in 1906 worden uitgevoerd door de architect en archeoloog Jules Formigé gespecialiseerd in monumenten in het zuiden van Frankrijk.

Thoronet Abbey onderscheidt zich door zijn strenge Romaanse architectuur: de mix van lichtbronnen, om de strengheid van architectonische lijnen door de akoestiek van de abdij, alles is ontworpen in volledige overeenstemming met de oorspronkelijke geest van de Cisterciënserorde.

Als het scriptorium, de keuken of de eetzaal helaas zijn verdwenen, de site intact houdt de trapeziumvormige klooster en centrale lavatorium, de abdijkerk, de kapittelzaal, slaapzaal en berging.